Pierwsze spotkanie Dyskusyjnego Klubu Filmowego !!!

Temat zajęć: Wartość człowieka – ważny dla nas temat: tolerancja, samotność i przyjaźń.

Motto:

„W moim przekonaniu, sztukę stać na coś znacznie większego – na przypominanie człowiekowi o jego godności”. – Andrei Tarkovsky

            Dnia 27 września 2017 odbyło się pierwsze spotkanie Dyskusyjnego Klubu Filmowego. ZSP Nr 4 w Zamościu we współpracy z Biblioteką Pedagogiczną w Zamościu zorganizowało spotkanie poświęcone filmowi „Dróżnik” w reżyserii Tom’a McCarthy’ego. W spotkaniu uczestniczyło 20 uczniów, a zajęcia prowadzili: Agnieszka Matwiejczuk (z ZSP Nr 4), Barbara Mazurek i Marcin Czubara (z Biblioteki Pedagogicznej), zaś samo spotkanie odbyło się w BP w Zamościu.

Tematem przewodnim spotkania były trzy zagadnienia – tolerancja, samotność i przyjaźń. Czy są wartości większe i ważniejsze w naszym życiu? Nad tym między innymi dyskutowaliśmy. Tolerancja – jej brak może rodzić nienawiść i wszelkie konsekwencje z tym związane. Wystarczy choćby przypomnieć sobie II wojnę światową, aby przekonać się, że nienawiść (bo tym przecież był antysemityzm) może doprowadzić do strasznych konsekwencji. Jedni ludzie odbierali prawo innym ludziom do: życia, miłości, poczucia stabilizacji. Jednakże zawsze, nawet w najokrutniejszych czasach, żyją ludzie, którzy starają się uczynić ten świat lepszym. Takimi osobami byli między innymi: Janusz Korczak, Antonina i Jan Żabińscy, rodzina Ulmów, itd. Pomimo tego, że świat ogarnęła fala zła, to jednak były osoby, które zdawały sobie sprawę z godności życia każdego człowieka.

Straszne skutki II wojny światowej powinny były uświadomić, że dzielenie ludzi na tych gorszych i lepszych jest czymś z gruntu złym. Niestety, rasizm był obecny (i w niektórych zakątkach świata jest nadal) także po wojnie. Ameryka lat 50/60 XX wieku (zresztą wcześniej też) jest przykładem, że ze względu na kolor skóry dzielono ludzi na dwie kategorie. Literacko zobrazowała to Sue Monk Kidd w książce „Sekretne życie pszczół”.

O tolerancji (albo jej braku) można by napisać wiele. Czemu o tym piszę? Otóż, film „Dróżnik” obrazuje losy wyjątkowo niskiego człowieka (karła). Jak jest odbierany przez społeczeństwo? Z jakimi problemami się zmaga? O tym dyskutowaliśmy z uczniami. Film pozwolił uczniom dostrzec, że wartość człowieka nie zależy od jego wzrostu, wykształcenia czy koloru skóry. Uczniowie dostrzegli, że jest on postacią nietuzinkową, ale nie dlatego, że jest niski, lecz ze względu na swoje zainteresowania, pasje, itd.

W tym miejscu można przejść do kwestii samotności. Finbar NcBride, zdaniem młodzieży, jest samotny. Na pytanie dlaczego tak jest, uczniowie  podawali różne odpowiedzi: boi się zranienia, nie ufa ludziom albo po prostu, że lubi samotność.

Samotność z wyboru jest czymś neutralnym aksjologicznie, jednak narzucona (np. przez społeczeństwo) samotność jest czymś, nad czym należy ubolewać. Finbar, jak zauważyła młodzież, nie ma lekkiego życia. Ludzie najpierw oceniają go po wyglądzie, a dopiero następnie po tym, jakim jest człowiekiem. W literaturze i filmie można znaleźć wiele przykładów samotności bohaterów, np. „Sto lat samotności” Márqueza, „Lekkie życie Barnaby'ego Brocketa” Boyne’ a, „Rok spokojnego słońca”, reż. Zanussi, itd. Uczniowie wymieniali, jakie znają książkowe lub filmowe przykłady samotności.

Na szczęście, Finbar spotkał na swej drodze wyjątkowe osoby, które nie oceniały go po wyglądzie. Olivia i Joe nie patrzą na to jak wygląda, lecz na to, jakim jest człowiekiem. Dzięki nim udało mu się przezwyciężyć samotność. Uczniowie dyskutowali na temat przyjaźni: jak bardzo ważna jest w ich życiu, czy mają przyjaciół, a przede wszystkim czy w ogóle warto mieć przyjaciół.

Film wzbudził u uczniów duże emocje. Podobał się zdecydowanej większości: momentami bawił ich, a czasami wzruszał. Można bez wątpienia polecić ten film do zaprezentowania uczniom podczas (lub po) lekcji.

Wrażenia po filmie: film nie jest z gatunku tych trudnych w odbiorze, jednak jest filmem z przesłaniem. Porusza zagadnienia, które warto omawiać, np. na godzinie wychowawczej.